17.a Veldgras

De volgende dag was aangebroken.Veldgras was al in zicht aan de horizon. Daar zouden ze vanavond zijn. Dan konden Gabriëlle en Anne-Elle gedag zeggen. Maar dat is nog toekomst voor onze vrienden. "Daar moeten we heen en dan zijn we ook nog een stuk weiland overgeslagen want nou is daar een pad," zei Gabriëlle. "Want dat is een hele ouwe kaart. Diegene dacht het moeilijk te begraven. Voor ons niet," zei Anne-Elle. "Precies! En het is ook…," zei Gabriëlle. "…heel erg om," riep Anne-Elle. "Ja, nou begrijp ik het," zei Hups. "Mag ik óók op de kaart kijken," vroeg Bas. "Ja, hoor," zei Anne-Elle.