32.a Misschien

Juweeltje dacht telkens dat ze Dion zag. Jammer genoeg was dat niet zo. Later zag ze hem in een winkel. Eerst dacht ze dat hij het niet was. Want hij was heel erg bruin geworden. Hij zag haar eerst niet, later gelukkig wel. Zij kon er weer tegenaan in de vakantie. Ze dacht aan wat ze allemaal beleefd had met verliefdheid enz.. Zelf vond ze eigenlijk dat ze het heel lang had volgehou-den. Ondanks dat Dion af en toe op Diona was. En dat Diona dus haar ‘vijand’ was. "Juweeltje, sta niet zo te dagdromen. We gaan naar huis."