18.a Groep zeven van ‘de Boomstam’

"Pupsje, weet jij wat ‘Who are you’ betekent?" "Ja." "Ik bedoel natuurlijk dat je het antwoord moet geven." "Oké meester." "Geef nu antwoord." "Oké, wie ben je?" "Ik ben Brian the Lion, je meester. Dat weet je best." "Dat weet ik. Maar ik gaf het antwoord." "I am Brian the Lion. Ik heb nu antwoord gegeven in het engels. Pupsje, wat betekent dat?" "Ik ben Brian the Lion. Maar dat is niet waar. Ik ben Pupsje. Ik dacht dat u dat wel wist." "Ja, dat weet ik. Oké. Pak allemaal je engelse werkboek. Doe allemaal opdracht 1 tot en met 4." Zo ging het in groep 7. "Mupsje, je doet het heel netjes. En jij Dupsje, jij weet alle dingen heel goed." Zo ging het in groep 7 van de Boomstam.

17.e

Ze kwamen aan bij de bergen. Toen zetten ze de tenten op. Toen begonnen ze bij het kampvuur over spannende avonturen. Dat deden ze tot midden in de nacht. Eerst was Wouter aan de beurt. Die ging er een verzinnen omdat hij geen echt avontuur had beleefd. Alleen kwam daar niks van omdat hij bleef luisteren naar de anderen. Hups had niets. Jaap en Kees wel. Hups was na Wouter, en Jaap en Kees na Hups. Het avontuur van Jaap en Kees heb je gelezen in Nieuwe Vriendjes deel 3: hoe Jaap Kees redde. Daarna kwamen de gazellen. Zij hadden de brand als avontuur(de brand was trouwens op het avonduur). Net zoals de Lion’s die na hen waren. Gogel (als zesde) had geen avontuur meegemaakt. Bas was zevende maar hij had geen echt avontuur, want hij noemde het dierenfeest een avontuur omdat het op het avonduur was. Plak was daarna maar wist niks. Doorntje kon zich geen avontuur herinneren, omdat ze wel een goed geheugen voorhad voor leuke dingen, maar een slecht geheugen voor slechte en te spannende dingen. Dus zover ze zich kon herinneren had ze alleen goede dingen gedaan en geen slechte. Juweeltje en Loesje vonden dit schat zoeken wel een avontuur. En daar waren ze het allemaal mee eens. Toen gingen ze slapen.

17.d

Een poosje later verveelde iedereen zich door het eindeloze lopen. Toen riep iedereen: "Gogel, goocheltruckjes. Gogel, goocheltruckjes." Dat deed hij toen maar. Hij goochelde een konijn uit zijn hoed en honderden vlaggen uit zijn jasje. Mooie kleuren zakdoeken aan elkaar geknoopt zaten opeens in het rode puntmutsje van Wouter. Zo ging de ene truc na de andere. "Laten we nou gaan want ik verveel me door zo lang achter elkaar te goochelen. Het is toch een en al bedrog," vroeg Gogel. "Inderdaad. Kom we gaan zij aan zij," zeiden de gazellen.

17.c

Ze kwamen aan in Veldgras. "Hé, Dion the Lion en Diona (laatste lettergreep snel uitspreken) the Lion, " zeiden de gazellen. "Zijn er nou weer veel te veel mensen in Veldgras?" "Ja, helaas wel." "Nou zij hebben in Bladnerf weinig mensen. Wat dacht je er van?" "Wauw! Roep onze vrienden bij elkaar." "Oké," sprak Dion. "Loesje! Kom eens. Kom je ook mee schat zoeken en daarna naar Bladnerf?" "Oké, ik pak mijn spullen." "Eh, kennen jullie Brian the Lion," vroeg Hups. "Ja, hij is mijn neef zijn vriend. Jullie hebben vast al van de gazellen van de brand van Veldgras gehoord." "Ja, hoezo?" "Nou, net als zij(wijzend naar de gazellen) Daniëlle zijn kwijtgeraakt, zo zijn wij Brian kwijtgeraakt." "Oooh." "Kom we gaan verder. Misschien kunnen we als de kleineren op de gazellen gaan en de leeuwen voor de avond bij de bergen zijn. Dan kunnen we morgen gaan zoeken en graven.. Kom," zij Hups de Rups. En ze gingen.

17.b

Nu zag de kaart er anders uit. Nu zag de kaart er zo uit: Dat gekras bij de woestijn betekent: niet waar. Gabriëlle heeft het veranderd. Er kwam een tijdje geleden een enorme regenbui. Daardoor kwam er een stuk bos en een stuk gras bij. Dat hebben de gazellen mee gemaakt. Alleen Daniëlle niet. Daarom dacht zij dat de kaart nog goed was. En Veldgras is op een andere plek gekomen te staan. Door die keer dat ze het weer gingen opbouwen.

17.a Veldgras

De volgende dag was aangebroken.Veldgras was al in zicht aan de horizon. Daar zouden ze vanavond zijn. Dan konden Gabriëlle en Anne-Elle gedag zeggen. Maar dat is nog toekomst voor onze vrienden. "Daar moeten we heen en dan zijn we ook nog een stuk weiland overgeslagen want nou is daar een pad," zei Gabriëlle. "Want dat is een hele ouwe kaart. Diegene dacht het moeilijk te begraven. Voor ons niet," zei Anne-Elle. "Precies! En het is ook…," zei Gabriëlle. "…heel erg om," riep Anne-Elle. "Ja, nou begrijp ik het," zei Hups. "Mag ik óók op de kaart kijken," vroeg Bas. "Ja, hoor," zei Anne-Elle.

16.c

Bij het kampvuur vertelden Gabriëlle en Anne-Elle: "We woonden eerst in Veldgras. We waren heel gelukkig. Totdat er een brand kwam. Iedereen vluchtte. Daniëlle waren we kwijtgeraakt. Toen zijn we naar dit bos gegaan. We bleven hier een tijdje. Toen gingen we terug en Daniëlle konden we niet vinden. En toen dachten we dat ze verbrand was. We gingen samen met anderen uit de stad, Veldgras opbouwen." "Maar wat doen jullie dan in het bos," zei Gogel de Struisvogel. "We logeerden bij Juweeltje het Leeuwtje, ons vriendinnetje. En Doorntje het Eekhoorntje was er ook. Nu was ze weer even bij Juweeltje en wij net ook." "Hé, ik hoor ze," zei Gabriëlle. En ja hoor, daar waren ze. Gabriëlle riep Juweeltje en Doorntje. Ze hadden gehoord dat Gabriëlle en Anne-Elle een schat gingen zoeken. En daarna in Bladnerf gingen wonen. Omdat ze dan weer bij Daniëlle zouden zijn. Toen zeiden ze: "Dan gaan wij ook mee!" Zo waren ze weer met meer! Zo verliep de derde dag.